اختلال دوقطبی (Bipolar Disease)

بیماری دوقطبی (Bipolar Disease)

بیماری دوقطبی یک بیماری ذهنی بوده که باعث تغییرات شدید در خلق و خو، انرژی و رفتار می شود. این بیماری اغلب در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی ظاهر می شود. اگرچه علائم آن می تواند در هر سنی شروع شود.

افراد مبتلا به بیماری دوقطبی “اوج ها(فرازها)”ی چشم گیر به نام حملات جنون (manic episodes) و “نشیب ها” ی تند به نام حملات افسردگی را تجربه می کنند. این حملات می تواند از چند ساعت تا چند هفته طول بکشد و بسیاری از افراد هیچ علائمی بین حملات ندارند. حملات جنون توسط افزایش انرژی و فعالیت، بی قراری، خستگی و بی خوابی و رفتارهای عاری از حس مسئولیت شناسایی می شوند.

حملات افسردگی توسط کاهش انرژی و فعالیت، احساس ناامیدی و عدم توانایی برای انجام کارهای روزمره شناسایی می شود. افراد مبتلا به بیماری دوقطبی اغلب دارای افکار مرگ و خودکشی بوده و نسبت به مردم عادی دارای ریسک بالاتری برای خودکشی هستند.

حملات جنون و افسردگی می توانند شامل علائم روان پریشی مثل درک غلط (توهم) یا هذیان باشد. حملات ترکیبی که دارای علائم جنون و افسردگی به طور هم زمان می باشد نیز ممکن است در برخی افراد روی دهد.

بیماری دوقطبی اغلب به همراه سایر مشکلات ذهنی از جمله بیماری های اضطرابی (مثل حملات پانیک یا هراس)، بیماری های رفتاری (مثل بیماری بیش فعالی و کمبود توجه) و سوء مصرف مواد مخدر رخ می دهد.

فراوانی بیماری قطبی

بیماری دوقطبی یک فرم شایع بیماری ذهنی می باشد. حدود 4/2 درصد از مردم در سراسر جهان و 4/4 درصد مردم ایالات متحده به این بیماری مبتلا می باشند.

تغییرات ژنتیکی

اطلاعات کمی در رابطه با ژنتیک بیماری دوقطبی در دست می باشد. مطالعات نشان می دهد که تنوعات موجود در بسیاری از ژن ها که هر کدام دارای اثر کوچکی هستند ممکن است در مجموع باعث افزایش ریسک ابتلا به این بیماری گردد. با این وجود، بیشتر این تنوعات ژنتیکی در مطالعات منفرد شناسایی شده و تحقیقات بعدی در مورد تنوعات، مطالعات پیشین را تایید نکرده اند. هنوز مشخص نیست که به طور قطعی کدام دسته از این تنوعات موجب افزایش ریسک ابتلا به بیماری دوقطبی می شوند. برخی از تغییرات ژنتیکی همراه با بیماری دوقطبی در سایر مشکلات ذهنی شایع مثل اسکیزوفرنی نیز یافت شده اند. فهم اساس ژنتیکی اختلال دوقطبی و سایر اشکال بیماری های ذهنی زمینه تحقیقاتی آتی پیش روی دانشمندان می باشد.

مطالعات نشان می دهد که فاکتورهای غیر ژنتیکی (محیطی) نیز در ایجاد بیماری دو قطبی نقش دارند. وقایع پراسترس در زندگی فرد همچون مرگ افراد خانواده می تواند موجب ایجاد علائم بیماری گردد.

سوء مصرف مواد و آسیب به سر در اثر سانحه می تواند منجر به ایجاد این بیماری گردد. به نظر می رسد که احتمالاً عوامل محیطی با فاکتورهای ژنتیکی برهمکنش نموده و ممکن است منجر به بروز بیماری دو قطبی گردد.

الگوی توارث بیماری دوقطبی

الگوی توارث بیماری دوقطبی نامشخص می باشد. به طور کلی، خطر ابتلا به این بیماری برای خویشاندان درجه ی اول فرد بیمار (مثل خواهرها و برادرها، فرزندان و پدر و مادر) نسبت به جمعیت عمومی بالاتر می باشد. به دلایل ناشناخته خطر توارث این بیماری در برخی از خانواده ها بیشتر از خانواده های دیگر می باشد. با این وجود، بیشتر افرادی که دارای خویشاوند نزدیک مبتلا به بیماری دوقطبی هستند به این بیماری مبتلا نمی شوند.

بسیاری از افراد مبتلا به بیماری دوقطبی دارای خویشاوندان مبتلا به سایر بیماری های رفتاری، اضطراب و روان پریشی(مثل افسردگی ماژور یا اسکیزوفرنی) هستند. این بیماری ها ممکن است در برخی خانواده ها دیده شود. چون دارای فاکتورهای خطر مشترک با بیماری دوقطبی می باشد. با این وجود، این بیماری ها در جمعیت عمومی نیز نسبتاً شایع بوده و بنانبراین مشاهده ی بیش از یک فرد مبتلا به این بیماری های به طور تصادفی در یک خانواده دور از انتظار نمی باشد.