هپاتیت B یک عفونت ویروسی است که باعث التهاب و آسیب به کبد می‌شود. این بیماری می‌تواند به صورت حاد یا مزمن بروز کند و در صورت عدم درمان، به عوارض جدی مانند سیروز و سرطان کبد منجر شود.
ساختار و ویژگی‌های ویروس هپاتیت B
- ویروس DNA از خانواده Hepadnaviridae است.
راه‌های انتقال:
- تماس با خون، مایعات بدن یا تماس جنسی با فرد آلوده
- استفاده مشترک از سوزن، تیغ، مسواک یا سایر وسایل شخصی
- انتقال مادر به نوزاد در هنگام زایمان
- تماس با زخم های باز یا مایعات بدن فرد آلوده
شیوع و آمار
هپاتیت B در برخی مناطق مانند آسیا، آفریقا و خاورمیانه بیشتر است.
تشخیص هپاتیت B
- آزمایش‌های خون برای تشخیص نوع عفونت و آسیب کبد.
- سونوگرافی یا فیبرو اسکن برای بررسی وضعیت کبد.
- در صورت نیاز، بیوپسی کبد انجام می‌شود.
نحوه انجام آزمایش
- گرفتن نمونه خون
- سانتریفیوژ و جداسازی پلاسما
- استخراج DNA و انجام آزمایش به صورت کمی یا کیفی
درمان هپاتیت B
- عفونت حاد معمولاً نیاز به درمان خاصی ندارد.
- در عفونت مزمن در صورت آسیب به کبد، ممکن است نیاز به مصرف داروهای ضد ویروس باشد.
پیشگیری از هپاتیت B
- واکسیناسیون: دریافت واکسن هپاتیت B در سه نوبت برای ایجاد ایمنی کامل.
- عدم استفاده از وسایل تزریقی مشترک.
- رعایت اصول بهداشتی در خدمات پزشکی و آرایشی.
پیشگیری از انتقال به نوزادان
- در دوران بارداری: بررسی وضعیت هپاتیت B مادر و در صورت لزوم، درمان برای کاهش بار ویروسی
- پس از تولد: تزریق واکسن هپاتیت B و ایمونوگلوبین مخصوس (HBIG) بلافاصله بعد از تولد به نوزادان متولدشده برای پیشگیری از عفونت
توصیه‌های تغذیه‌ای
- رعایت رژیم غذایی سالم: مصرف غذاهای سالم و متعادل برای حفظ سلامت کبد
- پرهیز از مصرف الکل: مصرف الکل می تواند باعث تشدید آسیب های کبدی شود.
سخن آخر
هپاتیت B یک بیماری قابل پیشگیری و قابل کنترل است. با واکسیناسیون، رعایت بهداشت و در صورت نیاز درمان مناسب، می‌توان از پیشرفت آن جلوگیری کرد.
