نمونه برداری از پرز های کوریونی (CVS)
اولین بار در چین ابداع شد و برخلاف آمنیوسنتز قادر است تا در طول سه ماهه اول حاملگی وضعیت جنین را تعیین نماید.
نمونه برداری پرزهای کوریونی که به آن نمونه برداری پرزهای جفتی یا CVS هم گفته می شود، در هفته 11 تا 12 بارداری انجام می شود. در این روش ممکن است نمونه برداری از طریق واژن یا از طریق دیواره شکم انجام شود.
منشا بافت های کوریونی یا همان جفتی سلول های جنین است و از لایه خارجی بلاستوسیت(تروفوبلاست) مشتق شده است.
معمولا پس از انجام CVS، سلول های مادری نیز به همراه بیوپسی جنین گرفته می شوند که پیش از بررسی ها باید این سلول ها را از سلول های جنینی جدا کرد. در صورتی که این آزمایش در زمان های دیرتری در دوران بارداری انجام می شود آنرا بیوپسی جفت می نامند.
پس از اینکه سلول های جنینی از سلول های مادری جدا شدند در این حالت سلول های جنین در مدت 24 ساعت برای بررسی های کروموزومی استفاده می شود و از طریق آن می توان کروموزوم های جنینی را از نظر تعداد و ساختار برای یافتن ناهنجاری های احتمالی بررسی کرد. ولی در برخی از موارد برای افزایش دقت می توان نمونه ها را کشت داد و پس از زیاد شدن تعداد آنها بر روی آن ها بررسی های کروموزومی را انجام داد.
بزرگترین مزیت نمونه گیری پرزهای کوریونی نسبت به تستی مانند آمنیوسنتز، این است که تشخیص در طول سه ماهه اول بدست می‌آید و بزرگترین عیب این روش نیز این است که احتمال سقط جنین حدود ۱تا ۲درصد است. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد در صورتی که CVS قبل از هفته ۹ تا ۱۰انجام شود باعث نقایص دست و پا می شود.به همین دلیل هیچگاه قبل از هفته ۱۱ آن را انجام نمی‌دهند.
