دیستروفی عضلانی دوشن و بکر (Duchenne and Becker muscular dystrophy)

11 ماه پیش

دیستروفی عضلانی دوشن و بکر

دیستروفی های عضلانی گروهی از بیماری های ژنتیکی بده که توسط تضعیف و تحلیل ماهیچه (آتروفی) شناسایی می شوند. انواع دوشن و بکر دیستروفی عضلانی دو بیماری مرتبط می باشند که عمدتاً ماهیچه های اسکلتی (لازم برای حرکت کردن) و ماهیچه های قلبی (کاردیاک) را تحت تاثیر قرار می دهند. این نوع دیستروفی های عضلانی تقریباً مختصراً در مردان اتفاق می افتد. دیستروفی های عضلانی دوشن و بکر دارای علائم و نشانه های مشابهی بوده که به دلیل جهش های مختلف در یک ژن (ژن DMD) ایجاد می شوند. دو بیماری ذکر شده در شدت، سن شروع و میزان پیشرفت بیماری متفاوت هستند. در پسران مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن، ضعف ماهیچه های در اوایل کودکی ظاهر شده و به سرعت پیشرفت می کند. کودکان مبتلا ممکن است دارای مهارت های حرکتی تاخیر یافته (مثل نشستن و ایستادن و راه رفتن) باشند. این افراد معمولاً تا دوره ی نوجوانی نیازمند ویلچر خواهند بود. علائم و نشانه های دیستروفی عضلانی بکر معمولاً خفیف تر و متنوع تر است. در بسیاری از موارد، ضعف ماهیچه در اواخر کودکی یا نوجوانی آشکار شده و با سرعت بسیار کمی پیشرفت می کند. هر دو نوع دیستروفی عضلانی دوشن و بکر با مشکل قلبی به نام کاردیومیوپاتی همراه است. این نوع بیماری قلبی، ماهیچه ی قلبی را تضعیف نموده و قلب را از پمپاژ موثر خون باز می دارد. در هر دونوع دیستروفی عضلانی دوشن و بکر، کاردیومیوپاتی در نوجوانی شروع می شود. متعاقباً ماهیچه ی قلبی بزرگ شده و مشکلات قلبی موجود پیشرفت نموده و به وضعیتی به نام کاردیومیوپاتی اتساعی تبدیل می شود. علائم و نشانه های کاردیومیوپاتی اتساعی می تواند شامل ضربان قلب نامنظم (آریتمی)، تنگی نفس، خستگی شدید و تورم ساق پا و پاها باشد. این مشکلات قلبی به سرعت پیشرفت نموده و در بیشتر موارد تهدید کننده ی زندگی می باشند. مردان مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن حداکثر تقریبا تا بیست سالگی زندگی می کنند. این در حالی است که مردان مبتلا به دیستروفی عضلانی بکر تا حدود چهل سالگی یا بیشتر زندگی می کنند. یک بیماری مرتبط به نام کاردیومیوپاتی اتساعی وابسته به X ، نوعی از بیماری قلبی می باشد که توسط جهش هایی در ژن DMD ایجاد شده و گاهی به عنوان زیر مجموعه ای از تحلیل عضلانی بکر در نظر گرفته می شود. افراد مبتلا به کاردیومیوپاتی اتساعی وابسته به X عمدتاً هیچ گونه ضعف یا تحلیل ماهیچه ای را تجربه نمی کنند. گرچه ممکن است تغییراتی را در سلول های ماهیچه ی اسکلتی خود داشته باشند که به راحتی از طریق تست های آزمایشگاهی قابل تشخیص می باشد.

تغییرات ژنتیکی

جهش در ژن DMD موجب انواع دوشن و بکر عضلانی می شود. ژن DMD پروتئین دیستروفین را تولید می کند. این پروتئین عمدتاً در ماهیچه اسکلتی و قلبی قرار داشته و به پایداری و حفاظت از فیبرهای ماهیچه ای کمک می کند. دیستروفین ممکن است در سیگنالینگ شیمیایی سلول ها نیز نقش داشته باشد.

جهش در ژن DMD ، ساختار و عملکرد دیستروفین را تغییر داده و یا از تولید هر گونه دیستروفین دارای عملکرد جلوگیری می کند. سلول های ماهیچه ای که فاقد مقدار کافی از این پروتئین هستند، آسیب دیده و در صورت استفاده از ماهیچه ها، عمل انقباض و استراحت به طور مکرر رخ می دهد. فیبرهای آسیب دیده با گذشت زمان ضعیف شده و می میرند که متعاقباً به ضعف ماهیچه و مشکلات قلبی مشخصه ی دیستروفی های عضلانی دوشن و بکر می شود. جهش هایی که منجر به تولید نسخه ی غیرعادی دیستروفین بوده که برخی از عملکردهای دیستروفین را هنوز با خود دارد، باعث ایجاد دیستروفی عضلانی بکر می شود. این در حالی است که جهش هایی که تولید هر گونه دیستروفین دارای عملکرد را متوقف می کنند موجب ایجاد دیستروفی عضلانی دوشن می شوند.

چون دیستروفی های عضلانی دوشن و بکر در نتیجه ی نقص یا از دست دادن دیستروفین ایجاد می شوند، این بیماری ها اصطلاحاً بیماری های دیستروفین (Dystrophinopathies) نامید می شوند.

الگوی توارتی

این بیماری دارای الگوی توارثی وابسته به X مغلوب است. ژن عامل این بیماری بر روی کروموزوم X قرار دارد. در مردان (که دارای دو کرومووزم X هستند)، یک کپی تغییر یافته از ژن در هر سلول برای ایجاد این بیماری کافی است. در زنان (که دارای دو کرومووزوم X هستند)، یک جهش در هر دو کپی ژن بایستی رخ دهد تا این بیماری ایجاد گردد. چون وجود دو کپی جهش یافته ی این ژن در زنان غیر محتمل است، مردان بیشتر از زنان تحت تاثیر بیماری های وابسته به X مغلوب قرار می گیرند. یکی از ویژگی های توارث وابسته به X این است که پدران قادر به انتقال این صفت ها به پسران خود نیستند. در بسیاری از موارد، یک مرد مبتلا جهش را از مادر خود که حامل یک کپی تغییر یافته از ژن DMD است به ارث می برد. سایر موارد این بیماری، به دلیل جهش های جدید در این ژن در مردان بیمار ایجاد شده و وراثتی نیستند.

در توارث وابسته به X مغلوب، یک زن دارای یک کپی جهش یافته از ژن جهش یافته در هر سلول حامل نامیده می شود. فرد حامل قادر به انتقال ژن تغییر یافته به نسل بعد است. در حالی که هیچ مورد از علائم و نشانه های بیماری را بروز نمی دهد. با این وجود، گاهی اوقات، زنان حامل یک جهش ژن DMD ممکن است دارای ضعف و گرفتگی ماهیچه باشند. این علائم، خفیف تر از ضعف ماهیچه ی شدید و آتروفی مشاهده شده در مردان بیمار است. زنانی که یک جهش در ژن DMD را حمل می کنند دارای ریسک بالایی برای ابتلا به ناهنجاری های قلبی از جمله کاردیومیوپاتی می باشند.