سرطان ریه (Lung Cancer)

11 ماه پیش

سرطان ریه

سرطان ریه اختلالی است که در آن برخی سلول های ریوی غیرعادی شده و به طور غیرقابل کنترلی تکثیر نموده و متعاقباً تومور ایجاد می شود. سرطان ریه ممکن است در مراحل اولیه ی بیماری، علائم و نشانه های بیماری را نشان دهد یا ندهد. برخی افراد مبتلا به سرطان ریه دارای درد سینه، سرفه های مکرر، مشکلات تنفسی، مشکل در بلع

یا صحبت نمودن، وجود خون در موکوس، از دست دادن اشتها و وزنف خستگی یا تورم در صورت یا گردن می باشند. سرطان ریه اغلب در بالغین 60 تا 70 ساله رخ می دهد. بیش تر افرادی که به سرطان ریه مبتلا می شوند دارای سابقه ی مصرف بلند مدت دخانیات هستند. با این وجود، این بیماری می تواند در افرادی که هرگز دخانیات مصرف نکرده اند نیز رخ دهد. به طور کلی سرطان ریه بر اساس اندازه ی سلول های آسیب دیده در زیر میکروسکوپ به دو نوع سرطان ریه ی سلول های کوچک و سرطان ریه ی سلول های غیر کوچک تقسیم می شود. سرطان ریه ی سلول های غیر کوچک مسئول 85 درصد موارد سرطان ریه است. این در حالی است که سرطان ریه ی سلول های کوچک مسئول 15 درصد مواد باقی مانده ی سرطان ریه می باشد.

سرطان ریه ی سلول های کوچک به سرعت رشد کرده و اغلب به سایر بافت های بدن انتشار می یابد (متاستاز). متاستاز این سلول ها بیشتر به غدد آدرنال (غدد کوچک کننده ی هورمون که در بالای هریک از کلیه ها قرار گرفته است)، کبد، مغز و استخوان ها صورت می گیرد. در بیش از نیمی از موارد، سرطان ریه ی سلول های کوچک در زمان تشخیص دچار متاستاز به سایر نقاط بدن شده اند. بیشتر افراد مبتلا به این سرطان، پس از تشخیص حدود یک سال زنده می مانند. این در حالی است که کمتر از هفت درصد 5 سال زنده می مانند.

سرطان ریه ی سلول های غیر کوچک به سه زیرگروه آدنوکارسینوما، کارسینومای سلول های سنگفرشی و کارسینومای ریوی سلول های بزرگ تقسیم می شود. آدنوکارسینوما از سلول های آستری کیسه های هوایی کوچک (آلوئول ها) که در سراسر ریه ها قرار گرفته اند منشا می گیرد. کارسینومای سلول های سنگفرشی از سلول های سنگفرشی آستری معابر نای به ریه ها (نایژه) منشا می گیرند. کارسینومای سلول های بزرگ نشان دهنده ی سرطان ریوی سلول های غیر کوچک بوده که جزء گروه های آدنوکارسینوما یا کارسینومای سلول های سنگفرشی نمی باشد. همانطور که از نام آن مشخص است، در این نوع از سرطان سلول های غیرکوچک، سلول های توموری در زیر میکروسکوپ بزرگ به نظر می رسند. در 11 تا 17 درصد موارد سرطان سلول های غیر کوچک افراد مبتلا 5 سال عمر می کنند. طول عمر افراد مبتلا می تواند بر اساس زیرگروه مربوطه و مرحله ی سرطان کمتر یا بیشتر از این میزان باشد.

تغییرات ژنتیکی

سرطان به دلیل وقوع جهش های ژنتیکی در ژن ها مهم به خصوص ژن هایی که کنترل کننده ی رشد و تقسیم سلولی یا مسئول ترمیم DNAی آسیب دیده هستند رخ می دهد. این تغییرات باعث رشد و تقسیم کنترل نشده ی سلول ها شده که متعاقباً باعث ایجاد تومور می شود. به طور تقریبی در همه ی موارد سرطان ریه، این تغییرات ژنتیکی در طول زندگی فرد اکتسابی بوده و تنها در برخی از سلول های ریوی وجود دارد.

این تغییرات که جهش های سوماتیک نامیده می شوند وراثتی نمی باشند. جهش های سوماتیکی در بسیاری از ژن های مختلف در سلول های سرطان ریه یافت شده است. جهش در ژن های EGFR و KRAS در بیش از نیمی از موارد سرطان ریه وجود دارد. این ژن ها پروتئینی تولید می کنند که در غشای سلولی قرار می گیرد. زمانی که این پروتئین ها با اتصال به سایر مولکول ها روشن (فعال) می شوند، مسیرهای سیگنالینگ موجود در سلول ها که رشد و تقسیم (تکثیر) سلولی را افزایش می دهند فعال می شوند.

جهش در هر یک از ژن های EGFR یا KRAS موجب تولید پروتئین می شود که دائما روشن (فعال) است. در نتیجه، سلول ها دائما سیگنال های رشد را دریافت نموده که نهایتاً منجر به شکل گیری تومور می شود. زمانی که این تغییرات جهش در بسیاری از زن های دیگر نیز در درصد کمی از موارد سرطان ریه دیده می شود.

علاوه بر تغییرات ژنتیکی، بسیاری از فاکتورهای محیطی و شخیص که فرد را در معرض ترکیبات سرطان زا (کارسینوژن ها) قرار می دهد، موجب افزایش خطر بروز جهش های سوماتیکی و بروز سرطان ریه می شود. مهم ترین فاکتور خطر، مصرف بلند مدت دخانیات بوده که خطر ابتلا به سرطان ریه را تا 20 برابر افزایش می دهد. سایر فاکتورهای خطر شامل قرارگیری در معرض آلودگی هوا، رادون، آزبست، دود سیگار، استفاده طولانی مدت از هورمون درمانی جایگزین برای یائسگی و سابقه بیماری ریوی همچون سل، آمفیزم یا برونشیت مزمن می باشد. وجود سابقه ی سرطان ریه در اعضای نزدیک خانواده نیز فاکتور خطر دیگری می باشد. با این وجود به دلیل وجود خویشاوندان سیگاری متبلا به سرطان ریه دلیل خطر افزایش یافته ی این بیماری در سایر خویشاوندان مهم است. زیرا افزایش خطر این بیماری در سایر خویشاوندان ممکن است در نتیجه ی فاکتورهای ژنتیکی یا قرار گیری در معرض دود سیگار باشد.

الگوی توارثی

بیشتر موارد سرطان ریه ربطی به تغییرات ژنتیکی وراثتی ندارند. این سرطان به دلیل جهش های سوماتیکی موجود در برخی از سلول های ریه رخ می دهد.

زمانی که دلیل وقوع سرطان ریه وقوع تغییرات وراثتی باشد، خطر این سرطان با الگوی وراثتی اتوزومی غالب به ارث می رسد. به عبارت دیگر، در این افراد وجود یک کپی جهش یافته از ژن در هر سلول برای افزایش خطر ابتلای فرد به این بیماری کافی است. شایان ذکر است که در این افراد خطر افزایش یافته ی احتمال ابتلا به بیماری به ارث می رسد نه خود بیماری. همه افرادی که جهش های ژنی در این ژن ها را به ارث می برند به این بیماری مبتلا نمی شوند.